Het is eb. De golven kabbelen en het uitgestrekte strand ligt bezaaid met kleine doorzichtige kwallen en sponsachtig zeewier. Een mantelmeeuw probeert een platvis te verschalken, maar lijkt niet te snappen hoe het moet. Joke (55) vertelt over haar werk als verpleegkundige in het op 1 mei 2021 geopende Oncologiecentrum van het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk. ‘Het is dankbaar werk, je gaat terug naar de kern, al het andere is van ondergeschikt belang. De patiënten op deze afdeling zijn heel krachtig. Hoe moeilijk het ook is, ze houden zelf de regie. Wat rest is kwetsbaarheid en liefde.’ Ze komt opvallend veel jonge mensen tegen. Dat hakt er behoorlijk in. Zelf heeft ze tien jaar geleden borstkanker gehad inclusief de hele mikmak aan behandelingen en dus weet ze wat het is om angstig en onzeker te zijn. ‘Maar hier gaat het niet om mij, maar om die ander. Dát is waar ik het voor doe. Natuurlijk komt het ontzettend binnen als iemand gaat overlijden. Vooral als het een jonge patiënt is. Maar dat voelen mijn collega’s ook. We praten erover en kijken hoe het is gegaan.’ Met achtendertig jaar ervaring in de zorg, wil Joke het liefst het verschil maken. ‘Nét dat beetje meer kunnen betekenen, daar kan ik ontzettend blij van worden. En ik leer nog elke dag bij.’ Haar hoofd leegmaken doet ze bij haar partner Wim, vriendinnen, kinderen en kleinkinderen en op het strand. ‘Het geluid van de zee en mijn voeten in het zand. Hier kan ik aarden. Heerlijk!’
Het verschil maken
