Lasagne

‘Sta voordat je je bed induikt even stil bij wat de dag je heeft gebracht en schrijf tenminste één ding op dat je is bijgebleven.’ Een eenvoudige doch effectieve tip die ik niet alleen vaak gaf, maar ook zelf toepaste. ‘Eindelijk de moed gevonden om X te bellen’, lees ik in mijn aantekeningen, ‘bureau opgeruimd’, ‘lekker zen geweest’ en ‘gestopt met zeuren over zooi.’ Het geeft een prettig gevoel zo’n lijstje, je wordt er vrolijk van. 
Sinds een paar dagen is de lijst aangevuld met ‘ontmoeting met bosuil en jong.’ We kwamen ze tegen op landgoed Schoonenberg in Velsen. Hoog tussen de nog blote takken zat een dikke in elkaar gedoken vogel. Dat moest wel een uil zijn. Een foto maken was nog helemaal niet zo makkelijk, want waar zat dat ding nou? Maar het lukte en inzoomend bleek het om een bosuil te gaan. Twee eksters deden hun uiterste best om de ongewenste indringer te verjagen, maar de uil bleef onverschrokken zitten. Geboeid keken we toe. Plotseling zagen we in de boom ernaast iets zwiepen. Verrek, daar zat er nog een! Aan zijn formaat en witte pluizige kop te zien was het een jong. Snel de verrekijker uit de auto gehaald. Minutenlang genoten we van de onhandige capriolen van het uilskuiken dat dapper over de takken stapte en steeds net niet naar beneden kieperde en van moeder uil die haar kind de ruimte gaf maar het tegelijkertijd in gaten hield. Een voorbijgangster met hond snapte niets van onze opwinding. Wij snapten niks van haar. Thuis vertelde mijn kleindochter dat bosuilen gek zijn op lasagne. Maar dan moeten er wel botjes inzitten, want die vind je onder de boom …