Loslaten

Het nieuwe jaar is nog jong en naar goed gebruik horen daar voornemens bij. Net als vele anderen heb ik behoefte aan perspectief, want hoe zorgen we ervoor dat we geen augurkeneters worden? Dus vraag ik vrienden en bekenden wat ze in 2022 willen loslaten.
‘Mijn dochter’, zegt E. prompt. ‘Het doet pijn dat het contact zo slecht is. Ik slaap er niet van, maar kan er niets mee. Ik hoop wel dat ik mijn kleinkinderen kan blijven zien.’
‘Zorgen’, whatsappt B. ‘Zelfs als ik weet dat ik de situatie meester ben, vraag ik mij af of het goed genoeg is. Ook zou ik de wereld willen redden, terwijl ik weet dat dat niet kan. Die zorgen mogen best een beetje minder.’
‘Dat alles perfect moet’, antwoordt R. ‘Ik probeer voortdurend alle ballen hoog te houden. Vervolgens voel ik mij schuldig omdat ik niet alles heb gedaan wat ik wilde doen. Ook dat schuldgevoel wil ik loslaten.’
‘Lastige vraag’, mailt J., om na lang nadenken te antwoorden: ‘Ik zou de angst om weer ziek te worden willen loslaten. Het is iets ongrijpbaars. Je wilt het niet, maar toch zit die onrust in je. Kom op, denk ik dan, het is wat het is en het komt zoals het komt. En zo is het natuurlijk. Ik ga proberen die angst wat los te laten.’ 
Hoogste tijd om de vraag op mijn eigen bord te leggen, want wie zei ook alweer dat elke verandering bij jezelf begint? Bij mij gaan vooral de onrealistische verwachtingen overboord. Meer genieten van wat wél kan en mij niet gek laten maken door zaken die ik toch niet in de hand heb. Op naar een goed 2022 met veel mooie verhalen!