‘Voor de kanker was ik ook al een jankerd, maar niet bij kerstreclames!’ Anna (57) heeft een onverwoestbare lach, vingerspalken in de vorm van sieraden, een huis vol snuisterijen, foto’s van de (klein)kinderen en van haarzelf als verpletterend mooie punker, een man, drie katten, een hond en een traplift. Ze heeft Ehlers-Danlos, een aandoening waarbij het bindweefsel niet goed is aangelegd. Dat betekent voortdurend pijn en een rolstoel. Of dat nog niet genoeg is, voelt ze in december 2021 tijdens het douchen een knobbeltje. Twee dagen voor kerst krijgt ze de uitslag: borstkanker. Omdat de vervolgafspraak nog even duurt kijkt ze alvast in haar patiëntendossier. Daarin staat het soort kanker en een uitzaaiing op de long. Anna: ‘Nu is het klaar, dacht ik. Ik kende alleen maar mensen waarbij het fout was gegaan. Met kerst wilde ik met alle kleinkinderen op de foto. Voor op mijn kist’, grapt ze met galgenhumor. De uitzaaiing blijkt gelukkig een dicteerfout te zijn en het jaar 2022 vult zich met chemokuren, een operatie en bestralingen. ‘Hoewel ik hartstikke beroerd werd van de chemo, bang was voor de operatie en de scans en bestralingen veel van mijn pijnlijke lijf vergden, waren er maar twee momenten waarop ik mij ontzettend zielig voelde. Helemaal aan het begin, omdat ik vond dat ik eigenlijk wel genoeg voor mijn kiezen had gekregen en toen ik een pasfoto moest laten maken voor mijn nieuwe rijbewijs. Ik vond het verschrikkelijk dat ik mijn lange rode haar en wimpers kwijtraakte. Als de rest van je lichaam je in de steek laat, kan je daar tenminste nog mee pronken. Ik was dan ook superblij dat ik van mijn eigen haar een haarband kon laten maken.’ Nu is alles achter de rug, slikt ze hormoonpillen, is ze snel moe en heeft ze een chemobrein, de gewoonste woorden liggen onder een dikke deken verstopt. Maar Anna is een rasoptimist. ‘Ik word goed in de gaten gehouden en het helpt dat ik voorafgaand aan mijn kanker al niet veel kon. Als ik na een feestje of concert compleet gevloerd ben, hoort dat er gewoon bij. Ik laat mij niet tegenhouden door mijn beperkingen. Het belangrijkste is dat ik kankervrij ben. We gaan gewoon weer kerst vieren.’
Nu is het klaar
