Snorrie

Bij M. is sprake van gezinsuitbreiding. Hij heet Snorrie en is gek op gras. M. en haar man hebben hem wel moeten opvoeden, maar na het doorspitten van de handleiding weten ze wat hij nodig heeft om zich goed te kunnen gedragen. ‘Manlief heeft een gele stickerverslaving en heeft de robotmaaier in 2022 goedkoop op de kop kunnen tikken’, zegt M. die haar roeping als comédienne heeft gemist. ‘Onze ouwe trouwe grasmaaier is niet ingelicht, we zijn bang dat hij jaloers wordt.’ Na de eerste rondjes door eigen tuin is Snorrie nu mee naar hun vakantiehuisje. Daar komt hij ’s morgens zonder morren zelf op gang. Zit M. aan de koffie komt hij opeens gezellig langs gesnord. Ze kan het niet laten om goedemorgen te roepen en als ze naar huis gaat zwaait ze hem uit. Dat voelt wel een beetje zielig. Op droogkomische wijze vertelt M. dat Snorrie ’s nachts niet mag rijden, omdat het gevaar bestaat dat hij egeltjes om zeep brengt. Over het op de knieën geulen graven en draadspannen, zodat hij tijdig omkeert en niet per ongeluk het gras van de buren maait. Over het huisje dat de robot heeft, zodat hij lekker droog blijft als hij zijn accu oplaadt. ‘Maar als het gaat vriezen hebben we een probleem, daar kan hij echt niet tegen.’ ‘Misschien kunnen we een muts voor hem breien’, stel ik hikkend van de lach voor. Ook voor het probleem van zijn eenzaamheid is de oplossing nabij. Een zusje! Nu nog dubben over haar naam.