Winteren

Soms dringt een onderwerp zich gewoon op. Ergens in mijn brein wordt iets geactiveerd. ‘Ze zei dat ze zich ellendig voelde en ik heb gezegd dat ze vooral positief moest blijven’, hoorde ik zeggen. Daags daarna vertelt een verdrietig echtpaar een soortgelijk verhaal. Ach, ze gaan het echt wel redden. Maar nu nog even niet. Het boek ‘Winteren’ van Katherine May gaat over de momenten in je leven waarop je het liefst wilt wegkruipen. Momenten waarop je wordt overspoeld door onzekerheid, angst of zorgen. Ons leven kent nu eenmaal hobbels en soms torenhoge bobbels. Over het boek ben ik niet enthousiast, maar ik vind ‘winteren’ een geweldige term. Winteren vraagt iets van je. Oorwarmers en wollen mutsen zijn niet afdoende, naar binnen keren helpt. Wat gebeurt er en waar heb je behoefte aan? Winteren vraagt aandacht, geduld en lef. Durf je voor jezelf op te komen? Durf je nee te zeggen tegen datgene wat te veel is? Of ja tegen dat onzinnige idee? Winteren is onderzoeken, begrijpen en aardig zijn voor jezelf. Heb je zelf geen last van dat wintergevoel, maar is een ander tot op het bot verkleumd, luister dan onvoorwaardelijk en zonder oordeel. Stop met het geven van tenenkrommende adviezen. We kunnen nu eenmaal niet altijd gelukkig zijn. Dat slaat nergens op. Het is al heel wat als we kunnen omgaan met de onzekerheden van ons bestaan. Want of we het nu willen of niet, het leven is soms verdomd oneerlijk. Dus lieve lezers: veel succes met winteren en op naar de lente.